Ayak üzerinde kalmak, kalkmak, düzelmek, bir işi yürütmek, mutedil olmak, hak zâhir ve sâbit olmak, bir işi denetlemek, başlamak anlamlarındaki "k-v-m" kökünden türeyen kâim, Allah'ın sıfatı olarak her şeyi görüp gözeten, koruyan demektir.
Kur'ân'da Allah'ın sıfatı olarak bir âyette geçmiştir: "Her nefsin kazandığını görüp gözeten, koruyan (Allah), hiç böyle olmayan gibi olur mu" (Ra'd, 13/33) "Kâim" ismi, insanlar için de çeşitli anlamlarda kullanılmıştır (Âl-i İmrân, 3/18-39; Meâric, 70/23). Çoğulu kıyâmdır. Kayyûm, "kâim" kelimesinin mubalağalı şeklidir. Allah'ın sıfatı olarak "kayyûm", zeval bulmayan, devamlı kâim olan, başlangıcı bulunmayan, zâti ile kâim olan, uykusu ve uyuklaması olmayan, yaratıklarını dilediği gibi yöneten, onların rızıklarını, ihtiyaçlarını ve korumalarını üstlenen demektir. Allah'ın bu sıfatı, Kur'ân'da "hayy" kelimesi ile birlikte üç âyette geçmiştir (Bakara, 2/255; Âl-i İmrân, 3/2; Tâ-hâ, 20/111). "Kayyûm" ismi Allah'a özgüdür. Yaratıklar için kullanılmaz. "Kayyûm" ismi Tirmizî ve İbn Mâce'nin, "kâim" ismi ise sadece İbn Mâce'nin el-esmâü'l-hüsnâ ile ilgili rivâyetinde geçmiştir (Tirmizî, Deavat, 83; İbn Mâce, Dua, 10).