Zekât, her bakımdan maldan mal sahibinin menfaatinin kesilmesiyle be­raber Müslüman fakir için temliktir. Bundan dolayı mal sahibinin, fürûuna (çocuklarına,torunlarına)- fürûu ne kadar aşağı giderse gitsin - vermesi caiz olmaz.

Usûl'üne yâni baba ve dedelerine (ecdadına) - ne kadar yukarı giderse gitsin -vermesini de ayırdetmiştir. Yine kocanın karısına ve karının kocasına vermesi caiz değildir.

Aralarında doğumdan mütevellit bağ olan kimselere, yâni ne kadar yukarı çıkılırsa çıkılsın asl'a, ne kadar aşağı inilirse inilsin fer'e, ve­ya ikisi arasında evlilik olan kimseye, yâni kocanın karısına ve karının kocasına zekât vermesi, âdcten menfaatlerde ortak oldukları için caiz değildir.
Yine zekât verecek kimsenin, mülkü olan kölesine, yâni müdebber'i-ne [58], mükâteb'ine, ve ümm-ü veled'ine [59]zekât vermesi caiz değildir.




Zekâtı, Yüce Allah' (C.C.) in emrine itâat ve onun rızâsı için ver­mek gerekir. Zira zekât vermek ibâdettir. Bu durumda, onda Yüce Allah (C.C.) için ihlâs lâzımdır. Çünkü Yüce Allah (C.C.) :
«Halbuki onlar, ancak Allah'a, O'nun dîninde ihlâs (ve samîmiy-yet) erbabı olarak ibâdet etmelerinden... başkasıyle emrolunmamışlar-dı.» buyurmuştur.