Menî ile pislenen, elbise olsun veya beden olsun ve o menî gerek yaş ve gerekse kuru olsun, yıkamakla te­mizlenmiş olur.
Eğer haşefenin(zekerin) başı temiz ise, meninin kurumuşunu ovmak ile temiz olur. Eğer temiz değilse, ovmak yetmez. Bilhassa yıkamak vâcib olur. Elbise ile bedenin arasında, zahir rivayette fark yoktur. İmâm Hasan' (Rh.A.) m rivayetinde beden ovmakla temiz olmaz.


Elbiseye meni bulaştığı zaman, eğer meni yaş ise, onu yı­kamak gerekir. Fakat, meni elbise üzerinde kurumuş ise, onu güzelce ovalamakla temizlemek caizdir.Sahih olan kavle gör meninin erkek veya kadın menisi olması arasında bir fark yoktur.

Ovaladıktan sonra, meninin izinin kalmış olması — temiz liğine — bir zarar vermez. Bu durum, yıkandıktan sonra meninin izinin kalması gibidir.

Temizlik hususundaki hüküm, temizliğin hasıl olduğuna kanaat edinceye kadar temizlemek ve necasetin çeşitine göre temizlik yapmaktır.Eğer çarşafta necasetin (kuru olan meni)eseri görülüyorsa (yıkamakta zahmet olacağı düşünüldüğünden)ovalanarak temizlenir.Yaş ise ovalamak yetmek yıkamak gerekir.

Ancak bu devirde temizlik imkanları üst seviyede olduğundan bedenden veya çarşaftan necaseti temizlemek zor olmasa gerek.En güzeli necaset görülmesede kalbin mutmain olması için çarşafın ve kıyafetlerin yıkanması olacaktır.Ellerde necaset olduğu düşünülüyorsada eller su ile yıkanmalıdır.Ancak suyun olmadığı durumlarda el de deolsa kuru olan necaset (meni) ovalanarak temiz olur.

Meni, şayet, idrarla pislenmiş olan zekerin başında bulu­nursa, ovalamakla temizlenmiş olmaz.Yıkamak gerekir.

Meni, eğer insanın bedenine bulaşmış olursa, yaş olsun ku­ru olsun, o, İmâm Ebû Hanîfe (R A.)' den gelen bir rivayete göre, ancak yıkanmakla temizlenir.

Fakat, bazı âlimlerimiz: «Bedene bulaşan ve kurumuş olan meni, ovalamakla temizlenir; Çünkü onda, zahmet çok şiddetlidir.» demişlerdir.

Çarşafa nüfuz etmiş olan meninin temizlenmesi için de, ovalamak kâfidir. Sahih olan da budur.