Kişi hayatta iken malının tasarrufu kedisine aittir.Dilediği gibi harcayabilir,dilediği kişiye temlik edebilir,istediği evladına verebilir.Ancak evlatlar arsında adaleti gözetmesi de icap eder.

Mal sahibi öldükten sonrası için de vasiyette bulunması da meşrudur.Kişinin malları üzerindeki mülkiyeti tamamen zail olmaz.Nitekim kişinin cenazesinin yerden kaldırılması ve borçlarının ödenmesi onun malından yapılmaktadır.Eğer malı ölümünden sonra yine onun malı olmasaydı bu masrafların onun malından yapılması caiz olmazdı.Kaldıki, Kur'an ve Hadis'te vasiyetin caiz olduğu açıkça bildirilmektedir.Kur'an_ı Kerimde:

"Yaptığı vasiyetten veya borcundan arta kalanın"(Nisa suresi ayet 11) diye zikredilmektedir.Hadis-i Şerif'te de

"Cenab-ı Allah ömürlerinizin sonunda mallarınızın üçte birini size bağışlamıştır,kionunla amellerinizi artırasınız.Onu istediğiniz yere koyabilirsiniz".buyrulmuştur.Vasiyetin cevazı hakkında ayrıca icma da vardır.

Sonra bu zikrettiğimiz Hadis-i şerife binaen,eğer kişi yabancı,yani varisi olmayan bir kimseye malının üçte birini veya ondanda daha az bir miktarı vasiyet ederse,varisleri razı olmasalar bile vasiyeti geçerlidir.

Eğer kişi malının üçte birinden fazlasını vasiyet ederse vasiyet geçerli olmaz.Zira Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Sa'd İbn-i Ebi Vakkas(radıyallahü anh')ın hadisinde geçtiğine göre;Sa'd'ı malının hepsini ve yarısını vasiyet etmekten men' ettikten sonra ona: "Üçte bir yeterlidir.Hatta üçte bir de çoktur."buyurmuştur.

Zira kişi öldükten sonra mala ihtiyacı kalmadığı için malı varislerine geçerek onların hakkı olur.Ancak şeriat ihtiyaca binaen kişinin,varisi olmayan kimselere malının üçte birine kadar vasiyet etmesine göz yummuş,fakat varislere aralarında ayırım yapılmış olur diye cevaz vermemiştir.Yani mal sahibi varislerinden (çocuklarından)birine vasiyet edemez.