İstiska şer'an: Yağmur yağmasını talep etmektir. Yağmurun yağmadığı ve insanların içeceği, hayvanlarını ve mahsullerini sulayacağı dereler, kuyular ve nehirler bulunmadığı ve yağmura şiddetle ihtiyaç duyulduğu zamanlarda kendine mahsus bir şekilde yağmur duası yapılır.

Bunun için İmam-ı Azam Ebu Hanife Rahmetullah-i Aleyh’e göre cemaatsiz namaz kılınması sünnettir. İnsanlar ferden bu namazı kılarlar. İstiskâ İmam-ı Azam’a göre bir dua ve istiğfardır. İmam ayakta, kıbleye doğru dönüp ellerini kaldırarak dua eder. İnsanlar da oturduğu halde, kıbleye dönerek imamın duasına âmin derler.

İmameyne göre ise sünnet olan: İmam veya vekilinin Cuma namazında olduğu gibi iki rekat namaz kıldırmasıdır. Kıraati açıktan yapar. Ezan ve kamet yoktur. Namazdan sonra imam ayakta, asa veya benzeri bir şeye dayanarak İmam-ı Muhammed’e göre iki, İmam-ı Ebu Yusuf’a göre ise bir hutbe okur. İmam-ı Muhammed’e göre hutbenin bir bölümü bitince imam elbisesinin içini dışına, dışını içine veya astarını dışına, dışını içine giyer. Zira Rasülüllah Efendimiz böyle yapmıştır. Fetva da İmam-ı Muhammed (R.h.) in kavli üzerinedir.

Cemaat, ulemanın tamamının görüşüne göre elbiselerini ters giymezler. Dürrü Muhtar, İbn-i Abidin haşiyesinde de böyledir.



Fazıl İbrahim Haleb’i (R.h.) şöyle dedi: Alimler ittifak etti ki; Bu hususta sünnet olan, üç gün arka arkaya yaya olarak istiska için (sahraya) çıkmaktır. İnsanlar eski elbiseler içinde, zelil, tevazu ve Allah korkusu ile, başları eğik bir halde çıkarlar. Her gün çıkmadan evvel sadaka verirler. Tekrar tekrar tevbe istiğfar ederler. Birbirleri ile helalleşirler. Yanlarında güçsüzler, ihtiyarlar, acizler ve çocukları da alıp yağmur talebinde onları vesile ederler.





Buhari’nin naklettiği Hadisi Şerifte şöyle buyuruldu:

-“Siz, ancak içinizde bulunan zayıflar sebebi ile rızıklandırılıyorsunuz.”



Feryad-ı figan artsın diye bebekler annelerinden uzaklaştırılır. Bu hal kalbin rikkatine daha münasip olur.

Hayvanları da sahraya çıkarmak müstehabdır.

Gayrimüslimler orada bulundurulmaz. Ancak onların yalnız olarak çıkmaları konusunda; “yağmur yağması durumunda avamın (inanç yönünden) zayıf olanlarının fitnelenmesi ihtimaline binaen çıkmaktan men edilir” denildi. Zira bazen istidrac olarak kafirin duası da kabul edilir.

Sonra da müstehab olan, imamın Rasülüllah Efendimizin yaptığı şu duayı okumasıdır:

“Allâhümme’skınâ ğaysen mığıysen henîen merîen ğadekan mücellelen seyhan âmmen tabakâ. Allâhümme’skına’l ğaysa velâ tec’alnâ minel kânitîyn. Allâhümme inne bil bilâdi vel ibâdi vel halkı minellivâi veddanki mâ lâ neşkû illâ ileyk. Allâhümme enbit lenez-zer’a ve edirra lene’d-dar’a ve’skınâ min berekâtissemâi ve enbit lenâ min berekâtil-arz. Allâhümme innâ nestağfiruke inneke künte ğaffârâ, fe ersili’s-semâe aleynâ midrârâ.”



Yağmur yağdığı zaman “Allâhümme sayyiben nâfiâ” diye dua ederler.

Yağmur devam eder ve zarar vermesinden korkulursa “Allâhümme havâleynâ velâ aleynâ” derler. (Şerh-i Kebîr